Zabawa w ... ZUPĘ KREM Z GRUSZKI I PIETRUSZKI :)

Odwiedzanie blogów kulinarnych jest niczym podróż w czasoprzestrzeni. Ta naturalność z jaką przychodzi mi wgłębianie się w tą sferę i wielowymiarowość możliwości jakie daje gotowanie sprawia, że omamiona pięknymi zdjęciami i zaskakującymi opisami płynę i zatracam się w tym cała. Mogę siedzieć godzinami wlepiona w to wszystko, czytać i podziwiać.

Ten czas, który większość kobiet jest w stanie poświęcić na codzienny makijaż, upiększanie tego co najpiękniejsze, jest dla mnie niepojęty. Nie, nie myślę, że to coś złego, raczej całym sercem podziwiam je za cierpliwość i umiejętności. Ale ja stawiam na naturę, NATURA W 100 % i w każdej sferze życia. A w sferze kulinarnej szczególnie. Powrót do korzeni, dosłownie i w przenośni. Tak jakby cofnąć się w czasie i uczyć się na nowo wszystkiego, poznawać na nowo możliwości jakie daje nam gotowanie w zgodzie z naturą. I to jak najbardziej absurdalne połączenia smakowe okazują się najtrafniejszymi i najprzyjemniejszymi jakie nasze słabe, ludzkie podniebienie mogło kiedyś doznać. Bo gdy łączymy gruszkę z pietruszką czy awokado z suszoną śliwką, nasze kubki smakowe szaleją do granic możliwości, nie wierząc w to co czują. I to jak banalne połączenia, okazują się najtrafniejszymi i zaskakującymi, zachwyca i motywuje by dalej próbować, smakować i zatracać się w tym.

***

Odkąd znalazłam pomysł na pewną zupę, chodziła za mną długo, bym w końcu ją ugotowała. Jej głównym składnikiem miało być warzywo - korzeń, który nigdy nie zachwycał mnie smakowo, a wręcz przeciwnie, odrzucał od siebie. Mowa o pietruszce, której zielone listki uwielbiam, nie tylko za smak, ale przede wszystkim za zapach! Jednak korzenia jak do tej pory nie polubiłam. Wystarczyło jednak połączyć go z wielbioną przeze mnie od zawsze gruszką, by zakochać się w tej kombinacji. Choć gruszka jest jedna, bierze górę i zachwyca swoją słodyczą, jednak ta delikatna nuta pietruszki (której de facto jest więcej) idealnie się z nią komponuje i podkreśla smak. Dopełnienie stanowi tymianek, przyprawa, która sama pcha mi się do rąk na myśl o gruszce - nie wiem dlaczego, ale wiem na pewno, że to strzał w dziesiątkę. Z racji na słodycz tej zupy Maja wcinała i prosiła o dokładkę, Lena za posmakowała kilka łyżek po czym ukoronowała zupę dobitnym "ble"! :)Nie zapominajcie jednak, że Lena je naleśniki w towarzystwie musztardy! :) Uwierzcie więc mi i Mai na słowo, że zupa jest zdecydowanie PYCHA! :)

Składniki:

pół kilo korzeni pietruszki

jedna gruszka

łyżeczka suszonego tymianku

1 szklanka mleka

1 szklanka bulionu warzywnego

oliwa

szczypta gałki muszkatołowej

sól, pieprz

podprażone płatki migdałowe do podania

Przygotowanie:

Pietruszkę obrać i pokroić w grube plastry. Na dnie dużego garnka rozgrzać oliwę, dodać pietruszki i na bardzo małym ogniu dusić je przez około 5 minut. Następnie dodać pokrojoną na ćwiartki gruszkę i tymianek i dusić przez kolejne 5 - 10 minut, do momentu, aż będą bardzo miękkie. Do garnka wlać bulion, ma być go tyle, aby przykrył warzywa. Gotować przez około 15 minut, dopóki pietruszka nie będzie bardzo miękka.W międzyczasie na suchej patelni uprażyć migdały. Do miękkich warzyw dodać mleko i całość zblendować, w razie potrzeby dodając więcej mleka lub trochę wody. Doprawić solą i pieprzem i gałką. Podawać posypane płatkami migdałowymi.

/przepis z jadlonomia.com/

SMACZNEGO!!!