No cóż. Prawda jest taka, że wszystkich wkoło dopada przesilenie wiosenne, prawda? Chroniczne zmęczenie, smęcenie, marudzenie, niechcemisię i wielka ochota na ... LENISTWO! Też tak macie? My zdecydowanie tak! Ale to chyba nic złego prawda? To taki stały element naszego życia. Rok w rok to samo. I każdego roku jakoś zaciskamy zęby i to znosimy. A potem świat jest lepszy, piękniejszy, weselszy. Wiosna już coraz bliżej. Gdy wychodzę i słyszę śpiew ptaków wiem, że jest tuż za rogiem. Gdy czuję na sobie promienie słońca, czuję ją tak blisko. Trampki na nogach to taki znaczący przełom, gdy pierwszy raz w ciepłe dni w nich wychodzę, już nie wracam do innych. Wiosnę widać już gołym okiem. Zbliża się do Nas, czuć ją w lekkim powiewie wiatru, w tym ciepłym powietrzu. I ten szok termiczny, tak przyjemnie trwający kilka dni, gdy wychodzę uderza mnie to ciepło, niczym mróz zimą. To takie przyjemne i tak mocno sprzyja rozleniwieniu.
